Kilka rad, w jaki sposób rozmawiać z dzieckiem.

Przyjęcie w rozmowie perspektywy dziecka – pomaga to zdecydowanie w komunikacji. Rodzic powinien sobie uświadomić, że inna jest perspektywa 5-latka, a inna 12- czy 16-latka.

Cierpliwe wysłuchanie – czas i skupienie na sprawie dziecka. Często zmęczenie, pośpiech, brak odpowiedniej uważności czy nadmiar własnych problemów uniemożliwia nam poprawne słuchanie.

Przeanalizowanie wspólnie określonych rozwiązań.

Towarzyszenie dziecku przy podejmowaniu przez nie decyzji.

Warto:

• inicjować rozmowy z dziećmi na tematy dotyczące bezpośrednio dziecka – sytuacji w szkole, samopoczucia, kontaktów z rówieśnikami, relacji, EMOCJI DZIECKA. Uczyć je nazywać swoje EMOCJE,
• okazywać zainteresowanie i zrozumienie,
• nie być natarczywym,
• nie oceniać,
• wysłuchać,
• rozmawiać o sposobach radzenia sobie z emocjami i trudnymi sytuacjami. Dzieci uczą się reakcji emocjonalnych od dorosłych. Nie daj się więc ponieść własnym emocjom. Staraj się zachować spokój, rozmawiaj życzliwie, zapewnij dziecku poczucie bezpieczeństwa.
• rozmawiać z dzieckiem o pozytywach trudnych sytuacji, okoliczności.

Wsparcie psychologiczne jest kategorią zróżnicowaną, składa się na nie:

• wyrozumiałość,
• akceptacja,
• miłe gesty,
• okazywanie uczucia,
• motywowanie i pochwały,
• pocieszanie,
• dodawanie otuchy,